The day after Serious Request estafette run van 073 naar 053

Kerstavond 2012, nog geen 24 uur na onze aankomst bij het glazen huis in Enschede, ik heb al weer zin om een stukje te rennen.
Dat zei Ans net ook maar we stellen het nog eventjes uit tot morgenochtend, waarom de hardloop goden verzoeken nu we op een vermoeid gevoel na geen enkel probleem hebben ervaren met de voeten/benen.

Dus ik moet bekennen dat het me erg is meegevallen om een dikke 52km te lopen in 5 etappes met telkens 2 uur pauze binnen 15 uur, 3 jaar barefootstyle en nog steeds progressie boeken op de lange afstand op mijn leeftijd voelt goed.
Het was trouwens een lange dag vergeleken met ons normale dag/nacht ritme, de wekker rukte ons bruut uit een diepe slaap om 02:30 uur en we gingen een kleine 24 uur later (02:59) doodmoe maar voldaan  weer naar bed.
Alsof de schakelaar om ging viel ik binnen 60 seconden in slaap, geweldig om dat achteraf zo te ervaren.

Ik heb helaas niet zo heel veel goede foto's gemaakt door de natte omstandigheden tijdens de eerste etappes, in het donker zijn de foto's meestal ook niet zo denderend als je in een bewegende auto bewegende lopers fotografeert.
Hieronder staan de beste plaatjes van mijn camera en i-phone

Mijn allermooiste stukje liep ik solo, 4 km in het donker door een erg mooi bos (omdat daar de volgwagen niet doorheen mocht/kon,) Een schitterende ervaring waar mijn hoofdlampje prima van pas kwam.

Wat ook erg bijzondere was op deze 150km lange trip is dat het besef van tijd volledig verloren gaat tijdens zo'n dagje rennen. De nacht gaat over in schemer, overdag blijft het betrokkenen dan tot diep in de nacht door rennen is speciaal, een super gaaf gevoel, het lopen werd reizen en de tijd kreeg een heel andere dimensie, prettige nieuwe ervaring.

en het was nat in de vroege morgen

langzaam stopt het dan tegen de middag met regenen

wat is de barefootstyle mooi

Paul Janssens met verfijnde BFS techniek

Leo (vader van Michiel Bulten) in 2e volgauto

De luxe volgbus die Maintec geheel belangeloos beschikbaar stelde met er naast

Ans (AnyonesRunning) en Paul Janssens die samen veel lol beleven tijdens deze tocht 

hallo ... ben ik in beeld

ai!! eventjes wachten op het pontje

en hop weer verder

over natte dijken 

overleg tussen 2 etappes

we hebben er zin in

Onze held van de dag die na het vlot trekken van de 2e volgwagen ook de auto nog eventjes afspoelde

Wat nemen we toch veel spulletjes mee op zo'n dag

Moe maar voldaan keren we weer huiswaarts 

Van boven naar beneden en links naar rechts:Sjef, Gerben, Marc, Judith, Michiel, Ans, Paul, en de 2 Paula's

Foto gemaakt door Leo Bulten met verkeerd ingestelde camera van Paul

Allemaal hartelijk dank voor de vele positieve reacties, donaties, speciale dank aan de Familie Blummink uit Beltrum die een van onze volgwagens met de trekker uit de modder los trok toen deze van een erg sappig landweggetje was gegleden en met geen mogelijkheid meer van z'n plek kwam. Deze foto's staan weer bij Frunning.eu op de speciale Serious Request pagina waar ook het totaal bedrag van deze inzamelingsactie staat vermeld.

Het glazen huis van Serious Request staat in 2013 lekker nog wat verder weg, een dikke 200 km van Tilburg  dus daar kijken wij al weer vol verwachting naar uit, ben benieuwd of we dat weer met 3 vaste lopers gaan doen.
Speciale dank voor Ben Bol die in een ruk vanaf de start 50km mee liep en ook een mooi bedrag bijeen sprokkelde voor onze actie en natuurlijk Paula IJzerman die in haar eentje toch maar mooi ruim 75km voor haar rekening nam.
Marc en Michiel ( Frunning ) het was als vanouds weer een waar genoegen met het nodige avontuur, we hebben veel plezier gehad en ook natuurlijk ons portie afgezien maar 2013 staat alvast op de kalender.

152 km estafetteloop van Den Bosch naar glazen huis in Enschede

Druk druk met van alles en nog wat en dan was er ook niet zo veel nieuws te melden, maar volgend jaar plaatsen wij weer wat meer artikelen met info over de Barefootstyle.

Het is zaterdag avond 18:06, vanaf gisteren middag stond alle vrije tijd in het teken van bovenstaand avontuur. je bent er al maanden van te voren onbewust mee bezig, het is niet mijn langste afstand maar toch weer een leuke ervaring met allemaal gelijkgestemden. met het hart op de juiste plek een bundeltje geld droppen in het glazen huis van radio 3FM, dit is de 3e keer dat we dat in deze formatie doen en telkens weer een verrassing wat we onderweg allemaal mee maken, dit maal loopt de hele 152km minimaal een loper van ons vaste team.
Vanaf vrijdagmiddag eerst mijn rawfood energie bars geproduceerd bij kamertemperatuur een platte 12mm dikke plaat van gemaakt en die tot de volgende dag in de koelkast laten rusten.

Vanmorgen sporttassen gevuld (nachtlamp/ reflectie gordel/handoeken/washandjes/vaseline/ lange winter tight 3x / overbroeken 3x / jasjes3x / shirtjes3x /warmte shirtjes 5x /mutsen /3 caps/ 3 paar schoenen / handschoenen  en wat je zoal mee neemt naar een lange run in de winter met veel verwachte regen onderweg. Ongetwijfeld vergeet ik iets maar het zij zo.

Recept is als de vorige keer en lijkt een beetje op het recept van Ben Bol, deze zijn voor 99,9% raw!
Net de sapjes voor morgen ochtend/ middag geperst, fruit gesneden voor na het fruitsap en dan vertrekken we om 04:20  naar Tilburg-Noord waar Paula en Sjef (de ouders van Marc Smulders) met het gesponsorde 6 persoons busje klaar staan om onmiddellijk te vertrekken naar het centraal station in Den Bosch waar de andere lopers dan al klaar staan. Nu begint het echt, het is weer onze Serious Request sponsorloop editie 2012 naar Enschede.
Vaste lopers Paul van Anyones Running, Marc en Michiel van Frunning.nl lopen ieder 52km barefootstyle net als barefootstyle ultraloopster van het eerste uur Paula IJzerman ( RunningIronLady) die  nog wat extra km's voor  haar rekening neemt,  75 km dacht ik maar ben niet zeker of dat non-stop of in etappes is, voor zover bekend loopt Ben Bol ook een aantal etappes mee .Ans van Anyones Running loopt minimaal een etappe maar loopt er het liefste twee zij ze maar is nog een beetje onzeker of ze dit wel aan kan, ze mag het zelf bepalen.

Als hoofd verdachte in de organisatie van dit evenementtje zijn Marc en Michiel verantwoordelijk voor het uitzetten van de route het regelen van extra volgwagens om de lopers van het station op te halen en er weer naar te terug te brengen als ze uit gelopen zijn.


De route is in 15 stukjes geknipt van een dikke 10 km, de begin loper zit 20 km stil om dan eindelijk weer 10 km te mogen lopen, als we allemaal een marathon er op hebben zitten zal het zeker anders aanvoelen, toch is mij verteld dat het wel mee zal vallen met de vermoeidheid, ik liep dit jaar 2 keer eerder 52 km dus verwacht geen problemen, heb zoals altijd 4 dagen helemaal niet gelopen dus de beentje staan te trappelen om weer eens wat te doen.
Met een gemiddeld tempo van 6 min./ km is de verwachte aankomsttijd ruim 15 uur later dus iets na acht uur staan we voor het glazen huis
.

Morgen zullen er weer voldoende foto's en filmpjes worden gemaakt, daar zal ik er een paar van met aanvullende info bij  plaasten

Oermens at savanne gras, very Rawfood

Dus daarom vind ik salades zo lekker.

We stammen vermoedelijk af van gras eters!

Afgelopen weekend (10/11 november) tijdens de looptrainersdag en de 4cimes wedstrijd 12 uur later ongeveer  24 uur ouderwets westers gegeten.

Dus belegde broodjes als lunchpakket en na de wedstrijd de dag er op ook boterhammen met kaasjes en stroop er bij. s'avonds een heerlijk tapas maaltijd , pasta, stokbrood en risotto.

  Laag energie pijl, zo voelde mijn lichaam op de maandag morgen terwijl er zondag avond erg veel gekookte energie in is gegaan. Dat was wel weer een keer erg lekker snoepen maar ik hunkerde toch wel weer erg naar ons verse fruit, verse groenten/fruit sapjes en salades deze dag.

Nou is onze salade in geen enkel opzicht gelijk aan het gras en zegge uit de oertijd,  de bereiding en samen voeging van diverse soorten naast goede vetten, zaden en andere verse groentes  (inclusief 3 soorten kiemgroenten.) is veelzijdig maar of de voedingswaarde van nu gelijk is aan het bovenstaande blijft de vraag.

Rawfood geeft net als barefootstyle running een extra gezondheid impuls en bevordert het goed functioneren van mijn lichaam.

Snel herstel na trainingen, meer energie en een stabielere bloedsuikerspiegel

Eindelijk.. runners high, vaak over gelezen nu echt ervaren na 4cimes in Battice

Maandag 12 november, the day after onze deelname aan de 4 cimes 33km heuvelloop in  Battice vlak bij Luik. 972 meter klimmen en 1005 meter dalen.

Dit hardloop evenement stond al 2 maal eerder op ons programma, 4cimes 2010  en 2011 maar dit keer had ik op een of andere manier geen al te hoge verwachtingen.

De dag ervoor namelijk een top beurs gehad tijdens de door de Atletiek Unie georganiseerde looptrainers dag met tevens een loopsportmarkt waar wij weer een groot deel van het barefootstyle assortiment mee haden genomen.

Veel clinics over trailrunning en barefoot running meegemaakt en tussen de presentaties en clinics de looptrainers van advies voorzien, ook tegenstanders ontmoet maar ja.... it's a free world.

Zondag 11 november, het plan voor de 4Cimes was lekker rennen (zo hard mogelijk)en genieten van een schitterende omgeving .

Foto: Ans Aerts

Marc en Michiel (mannen van Frunning.nl) en Paul Janssens waren ook van de partij dus het zou een gezellig dagje worden.

Mijn eerdere ervaringen met dit geweldig georganiseerde gratis evenement  4cimes of mergllandmarathon waren positief, er flitsende beelden door mijn hoofd van toen dus....rustig starten.
Marc en Michiel liepen zoals altijd als 'onafscheidelijke tweeling' en ik trok met Paul op, we kletsen wat over en weer en joggen na de start rustig de diepte in, wetende dat de flink verzuurde benen over dik 3 en half uur hier weer tegen deze muur op moeten joggen.

Maar zo ver zijn we nog niet, het weertje is lekker en we tikken de eerste km's weg, af en toe verwisselen de posities maar ik probeer de snellere Marc en Michiel bij te houden, niet dat Paul Janssens zo langzaam loopt maar vooraf schatte ik mij zelf op een positie tussen  M&M en P in het klassement.

Mijn wedstrijden loop ik meestal solo en nu ook weer, is het plan.
Na een paar km loop ik samen met Michiel een tijdje op, Marc met Paul lopen achter ons. Het tempo ligt aardig hoog met gemiddeld 5:18 minuut p.km.over de eerste 11 km op dit parcours, we lopen dus stevig door, zelfs onder het schema wat de Frunning mannen met z'n 2e hadden afgesproken.
Toch wel een lichte verbazingdat het zo makkelijk gaat vandaag gezien de afgelopen dagen van stress, weinig slaap, en lichte vermoeidheid, dus dit is een duidelijk leermoment.
Ik geniet van aan het lopen met 2 barefootstyle trainers, die hebben een plan "and they stick to it"

Op een gegeven moment zijn we los van Paul J en Marc, waar we toen zaten weet ik niet precies maar we rennen rustig door.
Na een aantal km's, is er op eens toch weer een droge opmerking van Marc die weer aansluiting vind, hij gaat ons zelfs voorbij in een grappige Monty Python achtige loopstijl.
De donker glinsterende zweetsporen  tussen de schouderbladen op de rug verraden dat deze hereniging niet zo makkelijk ging als hij zich nu voordoet, dus heeft hij toch wel eventjes flink gas moeten geven om ons weer bij te halen.
Ons 3 persoons treintje rolt lekker verder, km naar km ,vlak met hoge pas frequentie de heuvels op en af .
Ik kijk wat rond en zie hoog in de lucht een zilverreiger, ik roep nog tegen M&M die vlak voor me lopen kijk daar eens die... en klets, daar gaat Paultje in volle vaart tegen de vlakte, nou ja vlakte.. het was een verkeersdrempel, niet al te hoog  maar wel voldoende om je uit balans te brengen als je niet kijkt waar je loopt.
Vlug de links en rechts los geschoten flesjes opgepakt, andere lopers ontwijkend en snel weer verder, al met al een tiental seconden later zijn we weer op weg.
Tijdens de eerste wat moeilijkere meters schat ik de opgelopen schade in, linker handpalm beetje branderig, rechter elleboog hetzelfde maar 2 laagjes stof doen wonderen. Ergens voel ik onder aan de rechter enkel wat meer branden , dat voelt aan als verdwenen huid maar durf nu niet te kijken, voor je het weet lig je weer en dan sta je wel voor joker want ach het enige wat wellicht een beetje een deuk heeft opgelopen op zo'n moment is het ego, maar who cares, we vallen allemaal wel eens.

Na een tijdje versnel ik, niet bewust om harder te gaan maar zo loop ik nu eenmaal lekker, de automaat geeft het aan, de mannen van Frunning volgen op de voet, al liep ik vorig jaar ook erg lang met ze mee, we gaan nu harder vermoed ik, en ik kan het tempo nog steeds goed volhouden.
Hartslag ok, benen ok, voeten ok, temperatuur ok, genieten dus ok.

Zou het door de val van daarnet komen dat ik wel vleugels lijk te hebben? een vers portie endorfines of de medicijnen tegen de ziekte van Lyme die ik nu al 6 dagen slik ( die moeten met water ingenomen worden en dat doe ik normaal gesproken niet en nu op eens 700cc per dag)

Ach... ik heb natuurlijk ook flink mijn best gedaan het hele afgelopen jaar, structureel de trainingen afgewerkt, schema's keurig afgestreept, de test en echte wedstrijden op één na goed gelopen met een wedstrijd piek in juni en augustus, zwaar maar het is achteraf  toch flink mee gevallen en het mooie van barefootstyle is dat wanneer je systeem er eenmaal aan gewent is je ook niet meer stuk gaat.

Algehele conditie is super goed blijkt wel of... zou het artikel in Pro-Loop dat ik gisteren las er mee te maken hebben? Dat het individu beter presteert in team verband, iets om over na te denken en het sterkt me dat ik een gelijkwaardig team loper ben tijdens de 150 km estafette loop die Frunning organiseert voor het glazen huis om geld in te zamelen voor 3FM serious request 2012, als je dit leest ben je uitgenodigd om een stukje van het  traject met ons mee te rennen van Den Bosch naar Enschede. Voor meer info en lopers die graag een stukje met ons mee lopen kun je je hier aan melden

Waar de piek ook vandaan kwam, dus een van bovenstaande factoren of combinatie er van geeft me een gevoel dat ik eigenlijk dit jaar/vandaag niet meer verwacht had, een nieuw PR.
Als het lichtje niet uit gaat tenminste maar alles voelt super en we tikken de km's weg, en rond de 21km beginnen we aan de lange trip terug naar de finish en dan weer voornamelijk berg op.
Ik grap ook nog tegen M&M dat ze vanaf nu een ander haas moeten zoeken omdat  mijn job er vanaf nu op zit, ik moet om mijn eigen grap lachen, dat ik daar nu op kom geeft aan hoe het gaat.

We dalen weer een stukje af en steken een doorgaande weg over en beginnen aan een serieuze klim naar de top van de derde heuvel, 1400 meter lang berg op, ik vlieg en bijt me vast in deze kanjer.
Ongeloof en verbazing maakt zich van me meester, nog nooit mee gemaakt .. ik kijk om en zie dat M&M vlak achter me zitten en ga door, de ene na de andere loper gaat er aan maar Paultje flikt .
Even later is ons treintje van 3 weer compleet, en glijden de kilometers onder onze licht voetige pasjes door.

Ik zie weer veel blikken richting mijn voeten, De VFF Treksport's zijn net ff wat extremer voor veel lopers en toeschouwers dan de NB Minimus die M&M dragen.
Soms wens ik ze ook wel eventjes als de toestand van het wegdek te wensen over laat, nog een paar jaar en we lopen hier een trail ipv. een heuvelloop.
Tegen km 28 of 29 gaat het lichtje langzaam uit, ik voel nu heel goed dat de valpartij wat heeft opgerekt hier en daar aan mijn rechter kant heup/bil/hamstring. Vlak na het 29 km bordje moet er eventjes gewandeld worden, M&M waren toen ook al niet meer bij te houden en een 100 tal meters los.
Ik wandel een stukje maar gun me dit gevoel niet te lang en zet weer aan, slechts 3 stappen en stop weer, nog 10 seconden wandelen en zet weer aan, nu gaat het gelukkig weer maar de rechter hamstring protesteert van een beetje naar heftig, ik schat hem op 50%, en de linker nog op 75% maar loop door.

Langzaam tikken de km's weg, bij de 31 gaat het weer lekker, ik kom weer in een ritme. herken weer veel stukken parcours van vorig jaar en dat geeft ook weer een beetje moed voor de laatste klim.
Zie in de verte M&M steeds verder van me weg lopen.. of toch niet?
Nee de afstand word niet groter maar door de bochten ben ik ze toch uit het zicht verloren, de laatste km's gaan weer beter, de diepe afdaling waar ik vorig jaar nog achteruit lopend vanaf moest wandelen gingen vrij makkelijk. Laatste km is aangebroken, het mag van mij wel afgelopen zijn, de benen schreeuwen moord en brand en produceren steeds minder maar ik wil door, het ongelofelijke lijkt te gaan gebeuren, de 3 uur finish lijkt nog haalbaar.
Ik hoorde de harde trommels al in de verte, dezelfde die ons 3 uur eerder naar de slachtbank begeleiden staan ons 'de hardloophelden' nu naar boven te trommelen.

Nog een paar honderd meter en daar is de laatste bocht naar rechts en het startsein voor de laatste klim Eenmaal de hoek om zie ik enorm veel lopers naar boven wandelen, dat motiveert natuurlijk niet maar ik loop traag door, na een tiental meters is het over, en begeven de beentjes het weer, ik wandel, snel wandel zelfs maar daar blijft het even bij.
Het zal toch niet zo zijn dat de laatste paar honderd meter wandelend tot de finish worden afgelegd?

Ik zet weer aan, voor de laatste maal en het gaat weer, ergens zit nog een heel klein beetje energie en trots, natuurlijk de toeschouwers schreeuwen het uit, pijn en plezier wisselen elkaar af, nog 200 honderd meter, een meisje van de organisatie roept 'noemeroo of zoiets en ik begrijp dat ze mijn startnummer bedoeld, de collega man aan de overkant is er om de startnummers die naar boven komen door te geven en roept mijn nummer in zijn microfoon naar iemand bij de finish, ik voel me slecht maar ga door, blaas de laatste lucht weer onder druk uit en zet nog een beetje meer aan, nog even  Paul, nog een klein stukje en dan is er de finish, de omroeper noemt mijn naam en nummer en iemand met handscanner leest de barcode op het startnummer en het is gedaan...missie volbracht.
Gek... conditioneel voelt alles prima, ik ben helemaal niet zo kapot gegaan, alleen de beentjes kunnen bij een volgende editie nog iets sterker.

Euforie stijgt me naar de kop, rechts om de hoek gillen M&M mijn naam, high en low fives, en complimenten over en weer ik lijk wel een pauw met al die veren in mijn kont en geniet enorm.
Ik zat maar 2 minuten achter M&M, mijn Garmin iets te laat af gezet  dus ging uit van 3 uur 3 minuten en wat seconden, dat zijn er officieel 3:02:40 en het dringt tot me door dat het een flinke PR is, dik 10 minuten sneller dan vorig jaar onder dezelfde omstandigheden, yes!!
53 years old en nog steeds pr's verbeteren is echt waanzinnig .

Paul 2 is nog niet ge-finisht, na een paar minuten krijg ik het koud en dribbel voor mijn gevoel vrij soepel naar de auto die op slechts 200 meter van de finish staat om een extra jasje aan te trekken, links en rechts lopers van allerlei pluimage, man, vrouw, jong en oud hebben het toch maar mooi weer geflikt en ik ben een van hen en dat voelt goed.

Isa was er ook bij dus die loopt nu flink opgewonden tussen het volk naar een plekje vlak voor definish waar M&M, Ans en ik positie innemen om Paul te zien finishen.
Het duurt waarschijnlijk nog wel even maar dan in eens, is hij daar ook al.
We gillen hem de laatste meters naar de finish toe en zijn toch wel erg verbaast van zijn knappe tijd, voor zijn eerste keer zet Paul Janssens een puike tijd neer op zijn VFF Komodo sport.

Even later besluiten we ons gratis maaltje in de grote hal op te halen.
Vreemd, vorig jaar waren alle stoelen zo goed als bezet, de elk jaar weer terug kerende een mans band speelt de meest grappige en o zo foute liedjes maar het maakt me niets uit, ik ken de man al 3 jaar en dit keer geniet ik van mijn prestatie en zijn muziek, voel me in een super roes, helemaal anders dan wat ik normaal allemaal wel voel na zo'n wedstrijd.

We zingen wat foute liedjes mee en voor je het weet scheiden onze wegen weer, M&M  gaan samen met Paul J. richting Nederland, wij ook maar moeten eerst naar langs een zakelijke afspraak . In de bus eerst maar eventjes alle zout en meer zo veel mogelijk afwassen met koud water en een washandje lekker droge kleding aan en op weg naar de afspraak en dan naar huis.

Volgend jaar slaan we eenmaal over maar het jaar er na wil ik weer mee doen, afgelopen jaar boeke ik niet echt veel progressie omdat ik de tijden minder belangrijk vond en daardoor dacht dat je op je 50ste niet meer sterker kon worden maar ik zat er naast, structureel en specifiek trainen en vooral natuurlijk eten en veel slapen zijn nog steeds het beste recept.

Op naar de volgende uitdaging 23 december, samen met Frunning en veel anderen  van Den Bosch naar Enschede, 150km door de nacht...Barefoostyle!

Enjoy life but die jong at old age!


   

Trail des Fantomes is verslavend

Het is donderdag avond 19:24, 4 dagen na mijn eerste echte trail over 50 km in de Belgische Ardennen, de Trail des Fantomes 2012.

Zoals ik al eerder schreef was ik er gerust op dat het wel goed zou komen maar toch ook wel een beetje zenuwachtig op wat mij allemaal te wachten stond.
De afgelopen maanden stonden alle trainingen en wedstrijden in het teken van dit evenement, de 2 halve, een hele en Veluwezoomtrail over 52,2 km gingen op Amersfoort na zonder problemen.
Trainingen in de Drunense duinen, de Posbank en Mookerheide met st'Jansberg legden de basis, was het genoeg?
We rijden zaterdag morgen naar La Roche en Ardenne, ons verblijf is een bungalow voor 12 personen op zo'n 5km van de start.
We besluiten de MTB's mee te nemen, startnummers ophalen per fiets en dan gelijk eens zien hoe het er aan toe gaat daar.
Nu was het de afgelopen weken al aardig mooi weer maar de weer goden voorspelden voor zondag 19 augustus 33 tot 36 graden, ruim 33 graden zou het worden.
Op de een of andere manier maakte ik me daar niet zo druk om, vroeger liep dat voor geen meter maar de afgelopen jaren merk ik dat mijn lichaam het lopen bij de hoge temperaturen aardig verwerkt als ik maar niet in de volle zon dien te lopen. Dat zat met het parcours wel goed, ik schat ruim 80% in de schaduw gelopen te hebben.

Zondag! 19 Augustus, de wekker gaat af, eigenlijk hadden we die niet nodig, de afgelopen nacht  geen oog dicht gedaan door de hitte op de slaapkamer, de laatste vrije slaapkamer voor 2 personen ( Ans ging mee supporteren) lag midden in de zon tot deze onder ging, na een niet al te lange nacht woelen en draaien was het fijn om op te mogen staan, vlug naar beneden en zo snel mogelijk mijn ananas en meloen naar binnen gewerkt, Inov-8 rugzakje in orde maken, de 1,5 ltr waterzak vullen met water, wat honing en een snufje zout. De zelfgemaakte energie repen gaan samen met de gsm ook mee.
Paul Janssens, Ans en ik fietsen naar de start toe terwijl de anderen de auto nemen, het is nog lekker fris en dan op eens weer zo'n stukje waar de warmte van de vorige dag nog is blijven hangen, na 5km planten we onze fietsen voor het hek van het hotel waar de start zal plaatsvinden.

Nog snel een keertje in hotel Floreal naar het toilet geweest, en even op de foto omdat we zo mooie schoentjes aan hebben.

Ik trek mijn rugzak aan en na wat gezellige kletspraat op het plein met wat bekenden is in eens... ze zijn vertrokken. Een man of pak hem beet 165 met een dozijn vrouwen die allemaal voor 50km heuvelrennen in de
Ardennen zijn, geen schot of toeter gehoord, leuk!

We volgen de groep rechts af de straat in en na wat bochten is het puin wat we voor de voeten krijgen met een laagje gras er over, voorzichtig klimmen we de groenen heuvels in, en dan bam, de eerste echte klim, in eens loopt iedereen niet meer hard maar langzaam, we passen ons aan, de meesten hier zullen het wel vaker hebben gedaan, na een paar minuten klimmen snap ik waarom ze allemaal zo wandelen, dit is een serieuze bult waar geen einde aan lijkt te komen, en fin, vanaf nu is het eigenlijk nog meer van hetzelfde, klimmen en weer dalen, genieten van vergezichten en nog meer klimmen en dalen, en dan in eens  de drank post om even wat op adem te komen en flink water te drinken.

 Het is zo vroeg en met de warmte valt het nog mee maar zweten gaat als vanzelf vandaag.
Na een stuk of 5 bekertjes water en een homemade energie reep vervolg ik mijn pad,  zo'n vier dagen later voel je natuurlijk de pijn niet meer die daar wel ruimschoots aanwezig was maar er was zeker geen twijfel toen het keuze bordje in het vizier kwam met de optie links af voor de 50km of rechts af voor de halve afstand.
Ik kwam hier voor de 50km en zal hem uitlopen al is het op de knieën, finishen zullen we... tenzij er iets gebeurt zoals in een ravijn storten ,of struikelen en de enkel omzwikken.
De Spyridon's van Vibram Fivefingers gaan als een speer al zou ik af en toe wel wensen dat ze bij de afdalingen wat dikker waren.
Zeker de diepe afdalingen die slingerend nog zo snel gaan dat je je aan takken en stammen naar beneden laat gaan met stukken alsof je op ski's lijkt te staan maar dan zonder de sneeuw, ik zag trouwens aardig wat lopers met stokken, wellicht bij een volgende training ook eens er varen of dat fijn loopt.
Na al dat klimmen en afdalen en keren onder een bladerdek ben ik de weg totaal kwijt, ik probeer mij vaak een beeld te vormen waar we ons bevinden, dan lopen we langs de Ourthe en stroom ie links , dan weer rechts, we gaan er een keer lekker door heen maar door de warmte is de Ourthe vandaag mijn beste vriend samen met mijn Spyridons die graag de waterstroom opzoeken om de voeten, benen, armen en mijn gezicht lekker fris koelen, tijd genoeg.
Een paar km voor ik bij een volgende waterpost kom van het 35 km gaat het eventjes niet meer, ik kom voor mijn gevoel in de rode zone na weer een zware beklimming en net als je dan denkt dat het weer gaat de volgende, ik besluit een boomstam op te zoeken in de schaduw en neem een energie reep op mijn dooie gemak, zie of hoor niemand en geniet ondanks het afzien.
Op eens komen daar toch een paar bekenden langs, Paula , Jacolien en een vriendin van Paula waar me nu ff de naam niet van te binnen schiet. Ze roepen of het gaat ,ik zeg 'ja hoor ' wat oververhit dus even stoom afblazen. Veel succes.
Na een paar minuten vervolg ik de route weer en dan is er de op eens weer de drankpost, ik zet me neer en rust weer een 5 tal minuten om naar de wat later blijkt de oven in de trekken, niet mijn loop omgeving op dit moment, al valt het nog mee want ik haal toch weer heel wat jongens in die mij net voorbij waren gegaan, dat  gaat de rest van de trail trouwens door. Op de stukken in het open veld versnel ik en kijk naar de vergezichten, alles doet zeer maar het is acceptabel, de cap in de nek tegen de zon, en drinken veel blijven drinken. De snelheid blijft er redelijk goed in zitten om maar niet te veel te verbranden en in de schaduw stukken neem ik weer wat gas terug.
 Zo gaat het tot de laatste verzorging met een kaarsrechte afdaling over asfalt van wel 1000 meter lang prima en zelfs beter als een tiental km's eerder toen ik oververhit raakte.
Bij deze drankpost staat een vrolijke man zeer vriendelijk iedereen heel voorzichtig een paar liter koel water over de bol te gieten, hij is de held van de dag, ik neem na deze douche  nog wat verdunde cola en een stuk of 5 pringels chips, het zout smaakt heerlijk en moet me beheersen niet aan de gang te blijven.
Daar zit de Limburger en zijn vrouw die ik vanmorgen ook al was tegen gekomen op de brug bij de drankpost, hun dagje zat er op, ik mocht nog 6km volgens degenen die het wisten, ze staarden naar mijn voeten en staken de duim op, veel respect dat  gij hier vandaag op die tenenschoenen hebt gelopen.

Ik ril , raar, zal het koude water zijn, maar het compliment sterkt me om de allerlaatste en zwaarste beklimming te trotseren, de aanvang is stijl omhoog, hele stukken gaan op handen en voeten, en dan komen er lopers met rood startnummer terug gelopen die het voor gezien houden, er zitten links en rechts nog een paar lopers, ik snap ze en voel het ook maar zet door, achter de 3 dames aan, gelukkig is er weer een beetje beschutting op komst zie ik maar de weg gaat verder omhoog, verder en verder, deze laatste kilometer gaat in 22 minuten volgens de Garmin , eindelijk is de top in zicht, vanaf nu verwacht ik niet veel problemen meer. Het is hier wel weer open veld dus versnellen maar, nu is het tussen varens door , metertje omhoog, en weer omlaag, bochten met kuilen en bultjes, links, rechts maar wel aflopend en weer klimmen maar zo dat er nog net een drafje vanaf kan, in de verte zie ik weer hoge bomen, daar moet toch ergens de finish zijn? Mijn Garmin geeft nu inmiddels wel aan dat het bijna 44 km is.
Dan het verlossende bordje "vanaf hier is het nog 1 km tot finish" ik daal het pas af een sparrenbos in met haarspeld bochten die soms door voorgangers zijn afgesneden, ik kom bijna in de verleiding maar die stukken zijn zo glad dat ik op het paadje blijf. In de verte stroomt de Ourthe alweer, nog 2 bochten en ik ben er bijna, het pad volgt de stroom en iemand aan de overkant roept in het Vlaams nog een stukje en dan daar oversteken, dat klinkt als muziek in de oren, ik waad door het water, onzeker door de stroming maar blijf op de been, applaus klinkt,  kippenvel moment, ik moet over een muurtje en dan het pad vervolgen en om de hoek is de finish roept de man nogmaals en klapt in de handen .
Het doet zeer , alles doet zeer maar ik geniet ondanks het afzien, links en recht liggen mensen te zonnebaden, geen benul van waar ik de afgelopen 8 uur en 20 minuten mee bezig bent geweest.

Wederom applaus en ik laat het over me heen komen, op eens gilt Ans mijn naam, foto
en nog een, ze sprint naar de finish boog om me nogmaals op de plaat vast te leggen, het applaus gaat door, het respect voelt als een douche. De bocht om en nog 25 meter tot de finish boog. Nog meer foto's en blijdschap . het is volbracht , alle pijn op eens weg,  telkens weer een geweldige ervaring omdat dat voor mij het sein is, alles is heel gebleven.

Ach ik ben natuurlijk een tiental km's terug een keertje op mijn plaat gegaan, maar dat is allemaal vergeten en ik heb geen echte schade opgelopen op wat schrammetjes aan de linker knie en handen.
Als eerste schiet Ans mij om de nek, dan kom ik de anderen tegen die al eerder onder de finishboog door liepen of helaas waren uitgestapt .
In de tent krijg ik water en watermeloen,  en zie opeens een erg frisse Ronnie Duinkerken staan, hij is al dik 2 uur eerder binnen gekomen en voelt zich geweldig.

Opeens zie ik een andere Tilburger met een van de mooiste smiles van de dag op zijn gezicht tegenover mij op een bankje zitten, Berry Snoeren heeft genoten, nog meer bekenden uit Tilburg zoals Michiel Otten. Tijdens de prijsuitreiking in het Nederlands! volgt een leuke verrassing Jacolien Schreuder mag de derde plek op het podium innemen bij de dames 40+.

Moe maar voldaan besluiten we naar ons chalet te gaan, we nemen de mtb weer en ik moet zeggen, alsof er niets gebeurt is fiets ik weer in de kleinste versnelling de eerste heuvel op om nog een laatste maal om te kijken naar La Roche, vanaf nu is het een mooie lange afdaling op de fiets naar het chalet.

Volgend jaar weer?, dat wel, maar helaas kan Anyones Running dan niet dicht, dus nog wat vroeger uit de veren en een overnachting in Hotel Floreal zou mooi zijn.
Trail des Fantome 2012 heeft zijn naam helemaal waar gemaakt...een aanrader en ik zal hier vaker een wedstrijd lopen, zeker weten  

Foto's:   Annelies en Ans

Marathon Amersfoort viel me zwaar

10 juni liep ik als training de marathon van Amersfoort.
14 dagen later staat de Veluwezoom trail over 53 km op het programma, en aangezien er door allerlei zakelijke verplichtingen te weinig km's zijn gelopen vond ik dat een goed idee.
Gewoon rustig starten en dan lopen met de handrem er een beetje op
Persoonlijk loop ik het liefste wedstrijden waarvan ik het parcours niet ken, vroeger was dat natuurlijk niet zo, dan liep ik het parcours indien mogelijk een keertje om een zo snel mogelijke tijd neer te zetten.
De wedstrijd tijden zijn voor mij minder belangrijk op het moment, ik zoek natuurlijk nog steeds de grenzen van mijn herstel vermogen op en soms ga je er over.
De fun en het ontdekken van mooie trails als training of wedstrijd boeien me steeds meer dan die pr's waar je op den duur steeds meer voor moet trainen om die paar minuten of seconden verbetering van het PR, de afstand uitbouwen richting ultra marathon  is veel leuker omdat dat zoveel makkelijker is.

Het resultaat van deze marathon zullen we maar snel vergeten, ik ben het al vergeten maar man wat was het toch zwaar, ik zij al het plan om met de handrem op te lopen was niet zo slim, of er was wat anders mis maar na 35km was het over, de knie begon te zeuren waar ik al 3 jaar geen last van heb gehad, op het laatst duurde de kilometers wel 12 minuten met al het wandelen er bij maar al moet het op de knieën finishen zal ik altijd.
Dik 4 uur en 15 minuten of zo na de start is daar dan eindelijk het verlossende finish vak, ik ben al kilometers misselijk en beroert en sta op het punt om.... gelukkig blijft de toeschouwer dit bespaart en blijft alles binnen.

Amersfoort was een slechte generale maar wat een fijne finale in de Veluwezoom trail twee weken later.

En wat een geweldig fijn publiek langs het parcours in Amersfoort, ook na de finish nog veel belangstelling of het toch nog goed is gekomen met de knie na het wandelen.
Fijne mensen in Amersfoort hartelijk bedankt voor uw steun en aanmoedigingen.

Na Veluwezoom trail 2012 nu de Trail des Fantomes

Ik schrik er wel van als ik zie dat er al weer een jaartje voorbij is gegaan na het vorige verhaal over mijn eerste Veluwezoom trail over 52 km 2011 op dit blog.
Door drukte komt het er maar niet van terwijl ik vaak hoor dat andere lopers het toch wel erg knap vinden als ze horen wat ik zoal train en eet de laatste 2 jaar en dan ook nog eens op die schoenen zonder demping op mijn leeftijd! En dat dieet kan toch niet 90 tot 95% niet gekookt eten.

Het is vrijdag middag 14.00 uur, over 48 uur loop ik ergens in de Ardennen mijn eerste editie van de Trail des Fantomes, ben wel een beetje zenuwachtig, en ook weer niet.
De onzekerheid over het parcours, de hoogte meters en hoe Paultje daar op gaat reageren.
De verwachte weersvooruitzichten zijn  extreem te noemen, rond de 30 graden wat wel wat anders is dan de Veluwezoomtrail 24 juni 2012.
 Lees hier mijn ervaring tijdens Veluwezoomtrail 2012 op DRR
Gelukkig is de start van de TdF om 7 uur s'morgens maar we zullen allemaal wel flink afzien met deze temperaturen, al is finishen het doel, de tijd van ondergeschikt belang , wie weet volgend jaar maar dat zien we dan wel weer.
Ik heb vandaag alvast mijn eerste RAW energie bars gemaakt en moet zeggen dat ik er  moeilijk van af kan blijven zo lekker.

Ze liggen nu ongeveer 60 minuten in de zon om te kijken of er niet teveel olie uit gelopen komt met die warmte.
Het geheime :-) recept komt later maar wat er allemaal in zit verwerkt volgt nu: dadels,vijgen, chia zaad, kokos meel, geraspte kokos, zonnebloem pitten, hennep proteïne poeder, havermout vlokken, kokos olie, rauwe cacao bonen, beetje verse kaneel, snufje zout, stuifmeel pollen, heide honing, en hennep olie.  Noten vergeten maar die doen we er volgende keer wel weer bij.
Al met al 350 gram TOP fuel voor onderweg of in ieder geval 2 keer lekker snoepen.

Zoals de meeste wel zullen weten gaan we weer barefoot style, mijn keuze valt op de Spyridon of de Treksport van Vibram FiveFingers, maximale voet vrijheid en bescherming.

Morgen eerst maar een stukje parcours verkennen als we de startnummers op gaan halen  en het filmpje van de organisatie nogmaals bekijken, waar we allemaal door heen, onderdoor, tegen op en weer van af lopen.

Na de finish zal alles pijn en zo weer verdwenen zijn en genieten van de 2e ultra marathon in 2 maanden tijd.
Volgende ultra weer langer of zwaarder?  ik wacht af met welke suggesties jullie allemaal weer komen, een echte berg marathon met grootse vergezichten spreekt ook wel tot de verbeelding,
I'll keep you posted!
Barefootstyle as always

MCT's voor duursporters

In de sport wordt meer en meer gebruik gemaakt van medium chain triglyceriden.
Het voor de sport belangrijkste kenmerk van MCT's (vetten met een relatief korte vetzuurstaart) is dat deze vrij snel in het bloed worden opgenomen voor verwerking in de lever.
De lever zet de MCT's weer om in ketonen die weer worden uitgescheiden en naar de spier en de hersenen worden getransporteerd en daar worden omgezet in acetyl-coënzym A.

Om het nu niet allemaal te ingewikkeld te maken beperken we ons voor sporters en mensen met overgewicht tot de eigenschappen van MCT's.
MCT's lijken op koolhydraten wat betreft de grotere hoeveelheid energie en de snelheid waarmee deze vrij komt.
De voordelen van het gebruik van MCT's voor sporters:
1. leveren snel veel energie
2.worden vrijwel niet opgenomen in vetweefsel
3. sparen L-carnitine
4. verbeteren de opname van calcium, magnesium en aminozuren

Er zitten natuurlijk ook nadelen aan MCT's zoals e omzetting in ketonen. Dit ondanks het fijt dat op de lever na alle weefsels ketonen snel kunnen omzetten in acetyl-coënzym A.

De nadelen:
1. ze niet gebruikt kunnen worden door diabetici, die zelf ook al ketonen vormen (oververzadiging ketonen in weefsel)
1. als pure olie onsmakelijk zijn (al vind ik persoonlijk een lepel kokosolie goed te doen)
3. ze niet gebruikt kunnen worden om te bakken (mogen niet verhit worden boven 150-160 EC)

MCT's openen in specifieke gevallen in de sport mogelijkheden om de energiebehoefte tijdens inspanning te optimaliseren. Wielrenners in de Tour de France verbruiken in korte tijd erg veel energie wat via standaard voeding onmogelijk valt aan te vullen.

MCT's leveren de hoeveelheid energie van vetten met de snelheid van koolhydraten zonder de verdere nadelige eigenschappen van vetten, MCT's gebruik je als herstel na een zware inspanning daar waar de volgende dag(en) weer een zelfde inspanning wordt gevraagd.
Waar zitten MCT's in?
MCT's komen voor in vloeibare olie met als basis kokosolie, kokosolie bevat van nature 66% MCT's. Andere natuurlijke MCT bronnen : palm-pit-olie en kamfer
Men kan hiermee beginnen door één eetlepel per dag te nemen. Tijdens zware trainingsperiodes kan de hoeveelheid voorzichtig opgevoerd worden naar 3 tot 4 eetlepels per dag.
Ook voor herstel na de wedstrijd kunnen de MCT's gebruikt worden.
MCT's zijn een natuurlijk middel waar je lichaam wel raad mee weet.

Bron: Ortho Communications & Science, Gendringen  "Voeding in de Sport"

Halve marathon van Schoorl 2012 mylaps werkte dus mooi niet

Een ervaring rijker zullen we maar zeggen... gisteren morgen liep ik met Paul Janssens de halve marathon van Schoorl.
We waren ruim op tijd aanwezig maar zijn wat langer in de sporthal blijven hangen en op eens was het nog 15 minuten voor de start.
Vlug richting start gelopen was in eens moeilijker dan gedacht.
Het is verschrikkelijk druk, we schuifelen voetje voor voetje richting startvakken, ik meen dat Paul J. in het groene vak starte en ik in het gele. Paul kan z'n vak al in en ik sluit aan in de bypass zullen we maar zeggen, in eens begint het vak achter groen te rennen, en Paul J. ook.
Ik loop nog in niet in mijn startvak en spring over het dranghek om niet te veel tijd te verliezen, na het passeren van de start lijn staat er dik 3 minuten op de klok, nou je... de netto tijd dan maar en druk mijn Garmin in.
De eerste km's loop ik nadat ik Paul J. weer heb bijgehaald samen op als warming-up!, ik heb het koud!

 en ga dan op een gegeven moment m'n eigen weg, steek de duim op naar Paul en begin aan de inhaal race.
Dat is wel ff wennen, 18 km lang slalommen kost tijd, ik voel me heel wat sterker dan al degenen die ik inhaal , natuurlijk lopen die normaal altijd achter mij. Een nieuw PR gaat vandaag niet lukken, te veel volk en ook de droom haas van vorig jaar is er niet, lees mijn eerdere blog over Schoorl.
Het is wel een aparte ervaring om de hele wedstrijd andere lopers in te halen, meestal is het anders om en word ik van alle kanten ingehaald, wat gaan er dus een heleboel mensen over de start in 3 minuutjes.

De finish!!

Mijn netto eindtijd van 1:46. en een beetje is dik 6 minuten boven het pr , achh het zij zo. Vandaag voelt alles al weer goed dus een ervaring rijker en ook een wijs lesje geleerd.
Op tijd in het startvak staan als je een wedstrijd licentie hebt en je PR aanvalt, anders ervaar je het bovenstaande.
4 minuutjes na mij is Paul J. ook over de finish in een nieuw PR op de halve.

Volgende doel is de Veluwe zoom Trail 2012 en wie weet heb ik genoeg extra tijd om te trainen voor nog meer trails later in het jaar.

O ja, helaas sta ik door onverklaarbare oorzaak niet in de eind uitslag, die startnummers met chip zijn dus niet feilloos, gelukkig wel mijn Garmin 2x ingedrukt anders was het wel erg veel pech op een dag.
Trouwens voor de liefhebbers, het parcours was 130 meter te lang, al las ik ook al dat het 260 meter meer was op de website van GroetuitSchoorl.

Training met veel waterplassen op de Veluwezoom

Afgelopen december liepen wij met de mannen van Frunning onze 2e Frunning4Serious Request loop van Tilburg naar Leiden over 100 km. Net als vorig jaar hadden Marc en Michiel er weer een leuke route van gemaakt. Het was weer een mooi hardloop avontuur met wat 'speciale gasten' die de drie vaste lopers onderweg begeleiden. Ik zal het mooie avontuur niet zo mooi kunnen vertellen als frunning vandaar mijn tip om even naar de Frunning4Seriousrequest website te gaan.
Bedoeling was ieder om de beurt 10 km laten lopen al dan niet alleen en de laatste 12km gezamenlijk in Leiden aan te komen om de marathon afstand individueel in etappes gelopen te hebben.
Ik was er vooraf wel een beetje huiverig omdat ik al eens eerder 2 wedstrijden (10km+16km) op een dag had gelopen met een pauze van 2 uur er tussen. De ten miles deden erg zeer) maar de benen hielden het erg goed nu. Ook de dag later geen spierpijn of andere problemen. Mede dankzij meelopers Frits en Paula die het tempo lekker constant hielden(gemiddeld op 5,30m/km) waardoor ik 'the day after' nergens last van had.

Maar waarom nu deze lange intro...
Tijdens het lopen met Paula Ijzerman viel het mij geregeld op dat Paula altijd de kortste weg loopt, op die dag lag er flink wat water op de weg met stukken waar je niet anders als recht doorheen kon lopen, ik probeerde geregeld de plassen te ontwijken, Paula liep gewoon door de plassen of ze er niet waren.
Achteraf heb ik daar vaak aan terug gedacht, dat plaatje opgeslagen want tijdens wedstrijden en vooral tijdens crossen door modder en waterplassen deed ik dat vroeger ook.
Op lange duurlopen in de afgelopen winters ben ik dat een beetje afgeleerd, helaas...moet ik bekennen want door de angst voor natte en koudere voeten (waar ik trouwens steeds minder last van heb) miste ik ook erg veel gevoel en BIG FUN!!!

Afgelopen zondag 1 januari waren Ans en Ik op de Veluwe, hotelletje geboekt aan de rand van Arnhem en de Veluwe. Op nieuwjaarsdag na een wandeling met Ans en Isa besloot ik spontaan om toch maar een extra laatste langere duurtraining in te lassen over de Veluwezoom voor de halve van Egmond over een week. Gewoon met de "backtrack "aan een uurtje weg lopen en dan iets sneller terug.
Zo zou ik netjes op tijd terug zijn voor we in Arnhem bij een wokrestaurant aan tafel gingen?.

Wok restaurant?? en Rawfood dan? yep af en toe mag het gerust wat meer en gekookt zijn, als de combi goed is en er veel groentes bij zitten kan het prima, ik neem dan geen koolhydraten dus uitsluitend wokgroenten met wat zalm of Tofu.

We dwalen weer af dus terug naar de training, vorig jaar liep ik mijn eerste Veluwezoom trail en heb daar wat geëxperimenteerd met schoenen tijdens de wedstrijd, maar nu weet ik welke ik dit jaar ga dragen maar daarover later meer.

Zoals ieder loper wel weet was het de afgelopen dagen voor oud en nieuw en daarna trouwens ook erg nat met veel regen, dat was te merken op de Veluwe, vorig jaar was het er -5 en een dik pak sneeuw maar nu +12 á 14 graden en nat, natter, en nog eens natter. Ik begin vrij droog maar op eens druppelt de regen alweer naar beneden, geen probleem mijn meest memorabele runs waren in storm en regen weer, splash!! natte voet en hup de andere ook, ff wennen maar ach , lekker doorlopen worden ze wel warm..
Op eens zoeft Paula Ijzerman weer door mijn hoofd, die liep ... en fin dat weet je die liep door de waterplassen.. ik nu dus ook. Niet te veel meer denken aan de plassen en doorlopen waterplas of niet. Ik begin het leuk te vinden en ga steeds vaker juist de plassen opzoeken op mijn weg naar het keerpunt dat nog 40 minuten verder ligt.
Onderweg herken ik stukjes bos of paden waar Ans en ik tijdens de wandeling overheen waren gelopen, makkelijk voor straks als ik terug loop, heb ik de backtrack niet of minder vaak nodig(dat viel nog tegen bleek later) Zou die functie trouwens ook op mijn Garmin 305 zitten, toch nog maar eens uitzoeken.
Het blijft lekker regenen en de wind trekt aan maar ik loop vlot door, kom af en toe wandelaars tegen die waarschijnlijk niet snappen waarom die harloper nu juist door de plassen loopt, die is gek voel ik ze denken als we elkaar voorbij zijn maar ik weet wel beter, this is fun en het belemmerd mij niet. Het lijkt zelfs of dat water als een schokdemper werkt maar dat zal wel gedachte zijn van een loper waar de endorfines beginnen te werken. na een 50 minuten kom ik een mooie uitkijktoren tegen op een kruispunt van paden. Yep daar klim ik in, in de top is een huisje met vermoedelijk heel mooi uitzicht over de Veluwezoom, helaas van de 6 of 7 trappen zijn de eerste 2 te beklimmen, helaas geen betonschaar meegenomen dus ik draai me om en geniet toch van het winderige en natte uitzicht en daal weer af naar de voet van de uitkijktoren. Terug op de grond aangekomen nemen we de benen weer, als maar verder want het uur is nog niet om. Ik betreed nu het domein van groter wild staat op het bordje naast de klapdeur, min. 25 meter afstand bewaren. goh! leuk ik ben al vaker schotse hooglanders tegen gekomen, zelf op de Posbank loslopende paarden, dat was me nog nooit overkomen en spannend. Die paarden kenden de mensen natuurlijk wel en liepen zonder al te veel aandacht voor ons door, speciaal was het wel.
Na een minuut of 7 is het uur om en keer ik, nu is het frisser en striemt de wind en regen me in het gezicht, gelukkig Anyones Petje op dus hop , een tandje bijzetten en binnen 55 minuten weer terug zijn in het hotel.
Zou Ans wel leuk vinden dus gas er op, ik ren en ren heerlijk door het zand en de kilometers plassen, wat een genot, een met de natuur en mijn VFF treksport zijn de schoen in dit terrein, ruim voldoende profiel en bescherming van de voetzool waardoor je niet de hele tijd moet kijken waar je je voeten zet, geeft een beetje het zelfde gevoel als lopen op de weg maar this is much more fun!

Soms denk ik 'wat als ik 20 jaar eerder was gestopt met roken' ik kan me nog steeds verbeteren, hoe snel had ik de marathon gelopen op mijn 23e.
Zal natuurlijk ook met terugreken schema's gissen zijn maar ik ben zooo blij dat ik ben gaan hardlopen omdat de 81 kg toch wel een beetje te veel van het goede vond worden.

Van de hak op de tak kom ik weer terug op het plassen lopen en vooral mijn Treksport van Vibram, dat word voor mij de Veluwezoom 2012 ultra marathon wedstrijdschoen, hij is sterk, soepel, optimale voetzoolbescherming en veel grip onder alle VELUWEZOOM omstandigheden die ik vorig jaar heb ervaren.
Paula Ijzerman bedankt voor een loopervaring die ik vergeten was, nooit te oud om te leren!